ogrom wiedzy za darmo, ale dorzuć się na kawę



piątek, 28 grudnia 2007

Zalecenia treningowe – styczeń

Zaczynamy przygotowania w 2008 roku.

Przychodzi mi do głowy pomysł na trzy grupy zaawansowania.
Grupy, które będą miały swoje mityczne i bohaterskie korzenie, a jednocześnie nawiązywały do danego dystansu triatlonu: olimpijskiego, połówki i triatlonu długiego dystansu.


Grupa początkujących, czyli grupa „O” jak Odyseusz
– od „O-limpijskiego”,
a przy okazji jak Odyseusz – sprytni, przewidujący i błąkający się po powrocie spod Troi, by po długiej tułaczce (paroletnie przygotowania i starty na coraz dłuższych dystansach) wrócić w końcu szczęśliwie do domu (ukończone zawody na dystansie 226 km, najchętniej Ironman).

Grupa średniozaawansowanych, czyli grupa „P” jak Prometeusz
– od „P-ołówki”,
a przy okazji jak Prometeusz – niosący ludziom ogień swojej pasji, co prawda ukarani (mięśniowe bóle po starcie, na który nie zawsze są dobrze przygotowani), ale w końcu uwolnieni (ukończone zawody na dystansie 226 km, najchętniej Ironman).

Grupa zaawansowana, czyli grupa „T” jak Tezeusz
– od „T-riathlonu” jako całości (dystans długi wg. standardów WTC, czyli 226 km),
a przy okazji jak Tezeusz – bohatersko walczący (codzienne treningi) i umiejętnie przemierzający labirynt (zawiłości treningowe) by pokonać Minotaura (ukończone zawody na dystansie 226 km, najchętniej Ironman).

***

W 2008 roku najbardziej będzie zależało mi na wskazówkach dla grup chcących zmierzyć się z dystansem olimpijskim i połówkowym.

***


STYCZEŃ


1. Pływanie:

Grupa Odyseusz – ciągle uczestniczy w lekcjach nauki pływania.
Grupa Prometeusz – w ramach urozmaicenia proponuję raz w miesiącu popłynąć: 10 x 100 m (25 m kraul + 25 m grzbiet + 25m kraul - szybko + 25 m żabka), w przerwie 50 m same nogi z deską (25 m na brzuchu + 25 m na plecach).
Dodatkowo – jeden raz w miesiącu 5 - 8 x 200 m.


2. Rowerowanie:

Grupa Odyseusz - zimą trudno na dworze wypełniać założenia treningowe, a więc raz na dwa tygodnie ok. 90 min. przejażdżka bardziej techniczna niż wysiłkowa.
Grupa Prometeusz – j.w., ale przynajmniej raz w tygodniu.


3. Bieganie:

W zależności od kwalifikowania się do danej grupy raz na tydzień od 60-75 minut, poprzez 90 minut, do 120 minut spokojnego biegu w pierwszym zakresie.


4. Inne:

Zimą, dla każdego, jest dobry czas by nie tylko popracować na siłowni, ale także przypomnieć sobie do czego służą narty, i te biegowe, i te zjazdowe.

sobota, 22 grudnia 2007

Na szczęście...

...na zdrowie, na ten Nowy Rok!

Hej!





Chciałbym życzyć wszystkim zawodnikom, trenerom, organizatorom, wolontariuszom Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku.

I would like to wish all members, coaches, technical officials, volunteers a Merry Christmas and a Happy New Year.

Mam nadzieję, że 2008 rok przyniesie sukces Wam wszystkim.

I hope that 2008 brings successes to you all.

***


Dziś krótko i świątecznie.

Bez żadnego wymądrzania się.
Bez planów.
Bez tabel.
Bez bzu (wszak zima).

Mam coś od siebie dla Was.

Życzenia, by było dobrze.

Dobrze we wszystkim.

W życiu codziennym i w życiu sportowym.
W życiu rodzinnym i w życiu samotniczym.
W życiu pełnym zdrowia.
W życiu pełnym pasji.
W życiu pełnym sportowych emocji.
W życiu pełnym sukcesów.


Po prostu dobrze.



Ale nie aż tak dobrze, żeby nie trzeba było trenować!





Trenować trzeba, bo wyniki same nie przychodzą!




I nie ma się czemu dziwić. Na pierwsze miejsce trzeba zapracować!

czwartek, 20 grudnia 2007

Warszawskie spotkanie

Spotkanie grupy warszawskiej Projektu IM 2010 odbyło się w zatłoczonej, gwarnej i przepełnionej dźwiękami atmosferze „U Szwejka” (Pl. Konstytucji).

Spotkanie, zorganizowane przez Dr PaiChiWo zostało serdecznie odebrane, a obecność grupki zapaleńców przybyłej nierzadko z dość odległych stron potwierdza to stwierdzenie.

Spotkali się by się poznać, określić plany działania, omówić bieżącą sytuację, etc., następujący poważni sportowcy (wg. kolejności z listy obecności):
1. DS
2. Ojla
3. adam krzesak
4. Karolska
5. caryca
6. as
7. BartekJ
8. manio
9. Ester
10. Dr PaiChWo
11. Robert Podsiadły
12. KonRoz
13. Olek
(pisownia wg. powszechnie znanych nicków)



Liczba 13 uczestników została przyjęta jako dobra wróżba, dzięki której będzie można dokonać czegoś wielkiego (vide: „13 wojownik”).

A teraz w oczekiwaniu na pamiątkowe zdjęcie (Ester – pośpiesz się), pozwolę sobie krótko omówić nasze swobodne dyskusje.

1. Plany startowe roku 2008:
początkujący szukają sobie i startują na dystansie olimpijskim;
pozostali, czując się mocniejszymi szykują się przynajmniej na „połówkę” do Bydgoszczy na 7 września.

2. Termin zapisów i tworzenie listy na 7 września:
zostanie podany na forum w odpowiednim temacie, dopiero wówczas deklarujemy się.

3. Plany sprzętowe:
w ramach koordynacji nabywania sprzętu (grupie łatwiej) na pierwszy ogień trafiła pianka do pływania – chętni powinni się zadeklarować, określić pułap pieniężny, a gdy wszelkie zamówienia zostaną zebrane będziemy załatwiać dalej.

4. W związku z tym, że choć grupie łatwiej, to dalej wisi w powietrzu tworzenie stowarzyszenia (odpowiedni wątekwraz z propozycją statutu).

5. Wszystkie „oddziały terenowe”, że pozwolę sobie tak je nazwać przygotowują w okresie zimowym duathlon, powiedzmy w wymiarze 5-12/20-30/1,5-5, organizowany w sposób jak najbardziej koleżeński;
grupę warszawską koordynuje adam krzesak.

A co w takim razie mają robić Ci, którzy pojedynczo tworzą „oddział terenowy”?
W określonym dniu wziąć udział w korespondencyjnym sprawdzianie! Należy znaleźć sobie trasę o odpowiednich dystansach i przebiec ją, przejechać, i jeszcze raz przebiec, a potem podać poszczególne wyniki na forum.

6. Starty pływackie:
myślę, że Robert Podsiadły jako jedyny w naszym gronie pływak-masters uczestniczący już od zeszłego roku w maratonach pływackich, przygotuje nam terminarz maratonów pływackich, gdyby komuś zechciało się sprawdzić i w tej konkurencji.

7. Obóz letni:
podczas którego nastąpi spotkanie uczestników z całej Polski (a może i zza granicy) i wspólne treningi – pływackie, rowerowe i biegowe; jako uzupełnienie intelektualne została zapowiedziana gra „go”, ale inicjatywy: szachy, brydż, łyk piwa też pewnie będą mile widziane.
Termin i miejsce do dogadania.

8. Większość zgodziła się z tym, że problem sprzętu jest niepotrzebnie „demonizowany” i że powinno się więcej uwagi zwrócić na samopoczucie i zabawę, niż na tworzenie sobie zapory cenowej prawie nie do przeskoczenia.

9. Obawy o pływanie w wielu przypadkach są zupełnie bezzasadne.

***

Pewnie jeszcze kilka uwag dałoby się dopisać, ale zamiast tego, jako podsumowanie, warto zaznaczyć, że wspaniale się bawiliśmy do 22.00. i pewnie z niecierpliwością wyglądamy następnego spotkania.



***

Teraz pozostaje nam tylko trenować, trenować, trenować.

Trzy razy trenować, bo szykujemy się do triatlonu.

***

p.s.
w dobie aparatów cyfrowych i wszechobecnej elektroniki znowu trzeba było zaufać najprostszemu i najbardziej prymitywnemu przedmiotowi, czyli aparatowi cyfrowemu w telefonie komórkowym, ech...

sobota, 15 grudnia 2007

Czego nam Niemcy zazdroszczą

No, czego nam Niemcy zazdroszczą?

Poniższy tekst nie jest próbą rozliczania się z historią i wykazywania wyższości jednego narodu nad drugim.
O nie!
Nie jest też próbą krzewienia mesjanizmu.
Nie (zwykłe "nie", bez "o" i "!").
Nie stanowi nawet próby odpowiedzenia na pytanie „dlaczego” (choć na koniec pokuszę się o nią).
I nie, i w takim razie - tak.
Jest to zwykły tekst, który pokazuje jak akcja Projekt IM 2010 wpływa na ościenne kraje, w tym przypadku na naszych zachodnich sąsiadów – Niemcy.

Nie muszę nikogo przekonywać, że Projekt IM 2010 jako ewenement na arenie wydarzeń sportowych nie ma sobie równych.
To bezsporny fakt.
Zatem nikogo nie powinno dziwić, że znajduje i znajdzie wielu naśladowców i będzie źródłem wielu zapożyczeń oraz nieskończonej ilości inspiracji.

Nie tylko w naszym kraju, ale także za granicą.

Pierwsze efekty tego już są.



Otóż niemiecki magazyn triatlonowy „Triathlon”, numer 60 z grudnia 2007 roku publikuje takie oto własne nawiązanie do akcji Projekt IM 2010:



Niezorientowanym wyjaśniam, że napis po prawej stronie głosi:
„Projekt Ironman 2008
w 180 dni
od 0 (zera) do 226 (km)”

i data zawodów: niemożliwa do uzyskania.

Zamieszczony rysunek zawiera dość szlachetne i ważne implikacje.
Po pierwsze – gdyby się udało, to zamieszczony rok stanowi argument w dyskusji o pierwszeństwie, ogłoszeniu i wynikach tego ogłoszenia, bo byliśmy pierwsi, którym się udało, wszak rok 2008 tuż, tuż.
Po drugie – gdyby się nie udało, to zamieszczona data stanowi argument w dyskusji o pierwszeństwie, ogłoszeniu i wynikach tego ogłoszenia; bo to taki żart, wszak żaden miesiąc nie ma 32 dni.

Ale to co najważniejsze...
Co jest niewyobrażalną wiadomością dla wszystkich...
To o czym tętnią gwarem rozmów salony sportowe Europy...
...to informacja, że Projekt IM 2010 odbija się echem po kontynencie!

Z wiarygodnych źródeł wiadomo, że z podobnymi akcjami przygotowują się redakcje sportowe Francji, Hiszpanii i Czech.
Z jednej strony będzie to na poły kpiarskie, ale z drugiej dość wiarygodne.

Wiwat Projekt IM 2010!

Projekt, który „narodził się” w Polsce.

I tego właśnie Niemcy nam zazdroszczą.

Pomysłowości.
:)))



p.s.
Za podesłanie "źródła" dziękuję Ci Leszku!

czwartek, 13 grudnia 2007

Cel w sporcie

Jaki powinien być, rozważań ciąg dalszy.

Formułowanie celu w sporcie jest trudną sztuką, a dobrze określony cel znacząco determinuje plan. Dlatego warto poświęcić kilka chwil na zastanowienie się nad celem.
Z poprzedniego tekstu wiadomo, że cel jest główny i są cele pośrednie.
Zastosowałem kryterium aksjologiczne, ważności, subiektywnego znaczenia celu, albowiem dla każdego z nas planowany wynik bądź udział w zawodach ma inną wartość i to co dla jednego jest startem kontrolnym lub uzupełnieniem treningu, dla innego może być celem głównym.

Określenie cel główny zawiera w sobie wszelkie komponenty wartościowo-czasowe, dlatego nie piszę o celach krótkoterminowych i długoterminowych, nie rozróżniam podmiotowości celu, etc.
Założenie jest jedno i jest rzutowane na kalendarz: cel główny jest najważniejszym startem wieńczącym cykl przygotowań; bardzo często jest to najważniejszy start w roku.

Poważnym błędem amatorskiego sportu jest chaotyczność, krótkoterminowość i nastawienie na szybki efekt. Pomija się przy tym aspekt fizjologiczno-biochemiczny. Niestety, aby wystąpiła adaptacja do zadanego obciążenia (np. większego tempa na dystansie) musi być to poprzedzone odpowiednio długo trwającym treningiem. Cudowne efekty treningowe z tygodnia na tydzień nie przychodzą.

Do tych poważnych błędów dochodzi brak celowości. Celowości rozumianej jako określenie i zhierarchizowanie celów.
Nierzadko cel jest sformułowany tylko w myślach, a przez to często, aż nazbyt często, modyfikowany. I nie ma to nić wspólnego z elastycznością.

Dlatego warto napisać sobie na kartce, a najlepiej na pierwszej stronie dzienniczka treningowego, wyznaczone cele na dany sezon/rok. Uniknie się wtedy „gubienia” właściwej drogi i... celu!
Jeżeli cel główny jest celem odległym w czasie ponad jeden sezon/rok, to także powinien być zapisany; ponad innymi, na pierwszym miejscu.

***

W rozważaniach nad celem warto sięgnąć do wszelkich dziedzin prakseologicznych, nawet do biznesu, do zarządzania.
Literatura anglojęzyczna ukuła bardzo dobry termin na określenie celu.
Otóż stworzyła regułę SMART (smart rozumiany jako synonim słowa clever: zdolny, bystry, inteligentny, staranny, etc.).
S pecific
M easurable
A greed
R ealistic
T ime relation

Dość łatwo można odnaleźć polskie tłumaczenie tego akronimu.
S precyzowany, a więc też i szczegółowy
M ierzalny, a więc odpowiadający na pytanie: ile lub o ile?
A kceptowalny, tego chyba nie trzeba tłumaczyć :)))
R ealistyczny, bo nadmierna ambicja i niemożność osiągnięcia celu bywa bardzo zgubna, ale nadmierna łatwość nie jest wyzwaniem i też prowadzi w skrajnym przypadku do porzucenia
T erminowy, o tym też było, czyli kiedy?

***

Sformułowanie celu (celów) stanowi podstawę do stworzenia struktur czasowych, czyli planu.

***

Stworzenie planu oznacza akceptacje celów i dążenie do nich poprzez odpowiednio dobrane środki.

***

Jak widać z dwóch ostatnich zdań umiejętne sformułowanie celów będzie stanowiło podstawę stworzenia planu, doboru środków i realizacji.

Dlatego jest to bardzo ważna czynność, często niedoceniania przez sportowców-amatorów.
Jeżeli przyświeca im nadrzędny, dość enigmatyczny, cel poprawy kondycji i/lub zdrowia, to można ich z tego grzechu zaniechania rozgrzeszyć, ale jeśli „zasadzają się” na „życiówkę”, to nie mając określonych celów skazują się na chaos treningowy i pogardę fachowców.

poniedziałek, 10 grudnia 2007

Cele treningowe

Dobry plan jest połową sukcesu.
Dobry trener jest drugą połową.
Co zostaje zawodnikowi?


Tym żartobliwym wstępem zapraszam do zastanowienia się nad własnym treningiem i jego celowością.

Przede wszystkim należy sobie uświadomić, że poruszając się w przestrzeni treningu sportowego, nawet amatorskiego, niezwiązanego z mistrzostwem kwalifikowanym, porusza się w sferze maksymalizacji motorycznej.

Trening sportowy nie jest treningiem zdrowotnym!
Trening sportowy nie jest czynnym wypoczynkiem.
W związku z tym musi spełnić pewne kryteria; zarówno zawodnik jak i struktura, w której się porusza i z której korzysta.
Musi spełnić wszelkie założenia, które cechują przemyślane działanie zwane treningiem.

Przede wszystkim musi istnieć cel działania.
Cel, do którego się dąży i któremu się podporządkowuje.

Najważniejsze pytanie, które trzeba w tym momencie postawić brzmi: czym jest cel w sporcie?
Nie jest to łatwe pytanie, gdyż często samo sformułowanie „cel” jest utożsamiane z takimi wyrażeniami jak: ideał, zadanie, zamierzenie. Jest też w nim miejsce na tak zwany cel właściwy.
Zamieszanie powoduje to, że każde z tych wyrażeń, choć z pozoru podobnie, definiuje się odmiennie i pociąga to za sobą odmienne opisy i definicje,
Nie każde z wyżej wymienionych pojęć jest definiowane lub kwantyfikowane liczbą.
Na przykład zamierzenie z reguły jest słownym opisem, a cel właściwy wyraża się wartością liczbową.
Celem zadania może być nie tylko mistrzostwo (podobnie jak w zamierzeniu – opis słowny), ale na przykład wykonanie określonej objętości treningowej lub opanowanie techniki. W tym ostatnim pokrywa się to z dążeniem do ideału i do chęci bycia najlepszym.

Owo pomieszanie definicji i zamienne ich używanie może prowadzić do dziwnie i nielogicznie brzmiących zdań: cel nie jest parametrem, choć często jest kwantyfikowany poprzez liczbę, dlatego powinien być wyrażony opisem.

Zostawmy te rozważania encyklopedystom.
Przyjmijmy, że najważniejsze i nadrzędne jest dążenie do ideału, czyli chęć bycia najlepszym; i zostawmy sfery, w których można być najlepszym, a zaczynające się od podwórka, a kończące się na mistrzostwie i rekordzie świata.
Powróćmy do celu.

Cel zawiera dwa bardzo istotne parametry:
- czas,
- wartość.
Sprowadza się do lakonicznego stwierdzenia: kiedy i ile (o ile)!


Określenie tych dwóch składowych opisuje cel.

Każdy, jeśli choć przez chwilę zastanowi się nad dwoistą złożonością celu, to będzie mógł zadawać kolejne pytania związane ze strukturą czasową lub wartościową, a to świadczy tylko o jednym – cele są zhierarchizowane i mogą tworzyć strukturę w zależności od przyjętego kryterium.

Hierarchia przyjmująca kryterium czasowe pozwala wyłonić cel końcowy, główny i cele poboczne, pośrednie.
Podobnie jest, gdy jako kryterium przyjmie się wartość.

Dlatego w każdym dzienniczku treningowym na pierwszej stronie powinien być zapis:
- cel główny o znaczeniu pierwszorzędnym, którym jest określony wynik na określonym dystansie, ewentualnie ukończenie jakiejś imprezy (szczególnie trudnej lub debiut);
- cele pośrednie realizowane poprzez poszczególne konkurencje i dyscypliny (także sprawdziany, nie tylko zawody), które powinny wykazywać progresję wyników na założonych dystansach i w przewidywanym czasie, chyba, że założenia przewidują próby techniczne lub taktyczne.

Popatrz na proponowany kalendarz startów – czy już wiesz, które starty mają charakter celów pośrednich?.

Wypływa z tego jeden wniosek: każdy cel powinien posiadać termin wykonania, jak również powinien zawierać „istotę finalną”, najczęściej wartość liczbową tożsamą z wynikiem jaki chce się osiągnąć.

Tylko takie przyjęcie struktury celów pozwala założyć struktury czasowe do ich wypełnienia i zrealizowania. W ten sposób zostają podłożone podwaliny pod plan sportowy, ale o tym już innym razem.

***

Celem głównym Projektu IM 2010:
dla debiutantów jest ukończenie dystansu długiego (226 km) w 2010 roku,
dla triatlonistów-ironów – poprawa wyniku w tymże roku.

Zamierzenie jest takie by były to zawody serii Ironman.

Czego życzę wszystkim i sobie.

wtorek, 4 grudnia 2007

Biegi Mikołajkowe

Juliusz też został dopuszczony do biegu

Wśród wielu biegów charytatywnych, biegów promujących jakąś akcję lub ideę Bieg Mikołajkowy ma wielką szansę zdobyć uznanie nie tylko biegaczy, ale także użytkowników alejek spacerowych, przechodniów, kibiców i każdego, komu gderliwość i malkontenctwo nie przesłoniły obrazu radosnego życia.

Wszyscy się dobrze bawili- duzi więcej

Dlaczego tak jest lub być powinno odpowiem w kilku punktach, przy okazji opisując to na przykładzie zorganizowanego niegdyś Biegu Mikołajkowego we Wrocławiu.

1. Bieg Mikołajkowy ma wspaniały termin nie kolidujący z żadnym innym, a pora jest taka, że nawet największemu zawodowcowi nie będzie żal treningu poświęconego na potruchtanie.

2. Świąteczny nastrój i przybranie biegaczy (czapeczka) wzbudzają uśmiech i zainteresowanie każdego komu dane jest zobaczyć biegnącą grupę Mikołajów. Tym bardziej, że grupa zwraca na siebie uwagę gwizdkami, kołatkami, okrzykami.

3. Bieg Mikołajkowy nie jest wyścigiem, nie prowadzi się klasyfikacji. Biegnie jedna, zwarta grupa prowadzona przez... Mikołaja!

4. Nagrody rzecz jasna są, ale dość specyficzne. Otóż każdy przynosi prezent do losowania. Każdy, gdyż dzięki temu pewne jest, że każdy go otrzyma. Jest to jedyny warunek, który trzeba spełnić by zostać dopuszczonym do biegu.

5. Istnieje wymóg czapeczek. Jeżeli znajdzie się sponsor, to wiadoma sprawa; jeśli nie – patrz pkt. 5. (dodatkowo każdy musi mieć czapeczkę).

6. Bieg odbywa się w godzinach południowych, w centrum miasta, by wzbudzić zainteresowanie, spopularyzować bieg, rekreację ruchową i podnieść radosny nastrój oczekiwania świąt.

7. A po biegu, po losowaniu nagród biegacze bawią się, świętują, robią zakupy, rozchodzą do domów, etc., etc.

A było nas tam znacznie więcej

Gdy patrzę jak zmieniają się Biegi Mikołajkowe, to trochę mi żal utraconej inicjatywy spontanicznej zabawy biegaczy.
Radosnego poparcia przechodniów.
Zdumienia mijanych ludzi i... życzliwości dla biegaczy.

Śnieżynki Mikołaja

Termin 6 grudnia stał się pretekstem do organizowania biegu. Takiego zwykłego wyścigu z kategoriami, nagrodami, klasyfikacją...

W taki dzień każdy się dobrze bawi

Miało być inaczej, a jak wyszło?


podobało się, skorzystałeś? postaw kawę autorowi